Centraal in de christelijke psychologie van Todd en Elizabeth Hall (2021) staat ‘one unified reality and one big idea: human beings are fundamentally relational, reflecting the relational nature of our triune God.’ Dit theologische besef van Imago Dei, dat mensen geschapen zijn naar Gods evenbeeld, is cruciaal voor geestelijke groei gekenmerkt door naastenliefde.
De afgelopen eeuwen hebben christenen een nadruk gelegd op boekenwijsheid in plaats van een persoonlijke relatie met God. Het leidt tot disconnectie tussen hoofd en hart in het godsbeeld, waardoor ook het vermogen om zich aan andere mensen te hechten negatief wordt beïnvloed. Meer relationele kennis van God, een impliciet buikgevoel, kan de relaties met anderen juist positief beïnvloeden. God wordt dan als een secure base en safe haven ervaren van waaruit men de ander lief kan hebben. Hierbij gaat het niet alleen om een gevoel, maar om een verlangend geheel (van motivaties, overtuigingen en gedrag) dat zich inzet voor het welzijn van de ander.
Maar hoe kunnen mensen meer ruimte geven aan deze geestelijke groei? Volgens de auteurs is het belangrijk om je te laten inspireren door de levensverhalen van anderen. Het helpt in het vormen van een eigen betekenisvol levensverhaal. Verder is het nodig om betekenis te geven aan pijnlijke ervaringen en het lijden. Ook helpen christelijke meditaties om meer intimiteit met God te ervaren en zo het impliciete buikgevoel te versterken.
Toepasbaarheid ggz: *** (3 van 5 punten)
Onderbouwing: **** (4 van 5 punten)
Laagdrempelig: *** (3 van 5 punten)
Het boek integreert op een indrukwekkende manier meerdere wetenschappelijke disciplines. Het perspectief op betekenisgeving en hechting van christelijke cliënten is een belangrijke aanvulling op het bio-psycho-sociale model van hulpverleners in de ggz.